Szczawa – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Kamienica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Nazwa miejscowości powstała od licznie występujących w okolicy wód „szczaw” mających lecznicze właściwości.
https://www.google.com/search?q=szczawa&sxsrf=ALeKk00gzalZUGfbM3N-lOJdr4zKmxy9dg:1590393356700&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwii4dD4xM7pAhVExIsKHW7wCXoQ_AUoAnoECBcQBA&cshid=1590393396377413&biw=1707&bih=803&dpr=1.13

Szczawa jest położona wśród gór i lasów Gorców oraz Beskidu Wyspowego, u ujścia potoków: Głębieniec, Mogielica i Szczawa do rzeki Kamienicy. Miejscowość leży u podnóża Kiczory i Wielkiego Wierchu oraz Hali[2]. Przez Szczawę przechodzi droga wojewódzka nr 968[3]. Na jej terenie znajduje się ok 9,5 km odcinek tej trasy (między Lubomierzem a Kamienicą). Miejscowość jest położona na bardzo zróżnicowanej wysokości. Dolna część granicząca z Kamienicą wznosi się ok 500 m n.p.m. Najwyżej położone zabudowania na grzbiecie Kiczory Kamienickiej sięgają 880 m n.p.m.[4]. Szczawa oddalona jest ok. 25 km od Limanowej i Mszany Dolnej oraz o 13 km od Łącka[5]. https://www.odleglosci.pl/mapa,polski,Szczawa.html

Pierwsze wzmianki o niezwykłych właściwościach wód źródeł z okolic Szczawy pochodzą już z XV wieku. Wspominał o nich Jan Długosz. W opisie z podróży odbytej w latach 1788–1795 Baltazar Hacquet podaje, że w okolicach Szczawy spotyka się kwaśne źródła. Także Stanisław Staszic w dziele „O ziemiorództwie Karpatów” informuje o tutejszych wodach mineralnych[2]. Na szerszą skalę zainteresowano się nimi w okresie międzywojennym. Szczególnie zasłużył się w tej kwestii Antoni Gryzina-Lasek, który złożył wniosek w ówczesnym Ministerstwie Opieki Społecznej o zarejestrowanie Szczawy jako uzdrowiska. Był on również wielkim zwolennikiem budowy drogi, która połączyła Szczawę z Mszaną Dolną i Zabrzeżą. W 1938 powstała w Szczawie pierwsza pijalnia i rozlewnia wód. Szczegółowe badania i kategoryzację wód Szczawy przeprowadzono w 1958. Wyróżnione zostały następujące źródła: „Hanna” – szczawa alkaliczno-słona, wskazana przy chorobach dróg moczowych, nerek i układu krwionośnego;
„Krystyna” – wskazana przy schorzeniach dróg oddechowych;
„Dziedzilla” – wskazana przy chorobach przewodu pokarmowego, wątroby i przy hemoroidach[2].

https://woda-lecznicza.pl/wody-lecznicze/10-szczawa-i.html

Powódź w Szczwie- lipiec 2018
https://sadeczanin.info/wiadomosci-telewizja/mieszkancy-szczawy-przezyli-koszmar-musieli-uciekac-z-domow-wideo